Μega XXL Special: Vietnam War Movies Part 5

In War And Pieces...

• To πρώτο μέρος (intro) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
• Το δεύτερο μέρος (part 2) μπορείτενα το διαβάσετε εδώ
• Το τρίτο μέρος (part 3) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ 

• Το τέταρτο μέρος (part 4) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

Στο 5^ο part απο εκεί που μείναμε στα προηγούμενα δύο (part 3, part 4) παρουσιάζοντας άλλες δύο «critical» ταινίες του αφιερώματος.

Έχουμε φτάσει στο δεύτερο ημίχρονο του «critical oriented» κύκλου του αφιερώματος, έχουμε μπει για τα καλά στα βαλτωμένα νερά του Mekong Delta και ήδη έχουν δει πως

κανείς δεν μένει αθώος μέσα σε μια εμπόλεμη κατάσταση ή ακόμα χειρότερα δεν μένει σόφρων σε μια τέτοια κατάσταση. Στο 5o part λοιπόν θα παίξουμε σε διπλό ταμπλό παρουσιάζοντας μία ταινία «among the Vietcong και βαθιά στις ζούγκλες της Ασίας» και άλλη μία που δείχνει κυρίως τον λεγόμενο «πόλεμο» back home…Κοινό στοιχείο και των δύο πως το σενάριο τους έχει βασιστεί σε δύο αληθινές ιστορίες.

Casualties Of War 1989

Even In War Murder Is Murder

Στο intro του τρέχοντος αφιερώματος είχα κάνει μια αναφορά στη συγκεκριμένη ταινία χρησιμοποιώντας της ως ένα παράδειγμα (υπάρχουν πολλά) για να δείξω πως οι φανφάρες και τα «τσιτάτα» για τις ταινίες που έχουν να κάνουν με τον πόλεμο στο Βιετνάμ είναι ηλίθια και άστοχα στη καλύτερη περίπτωση και εκ’ του πονηρού γεμάτα από ανεξήγητα κόμπλεξ στη χειρότερη περίπτωση. (Για να φρεσκάρετε την μνήμη σας διαβάστε τις σχετικές παραγράφους από το intro του αφιερώματος και συγκεκριμένα όσες βρίσκονται κάτω από τον τίτλο Ο Χρυσός Κανόνας του"What If...)

To Casualties Of War του Brian De Palma, βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο περίφημο περιστατικό του Hill 192 που έγινε τον Νοέμβριο του 1966, όπως αυτό παρουσιάστηκε στον γραπτό Τύπο και συγκεκριμένα στην εφημερίδα New Yorker όταν έγινε γνωστό το όλο σκηνικό στον δημοσιογράφο Daniel Lang.

Το περιστατικό αφορούσε την απαγωγή μιας Βιετναμέζας και τον ομαδικό βιασμό της από ένα γκρουπ Αμερικανών στρατιωτών και ο Brian De Palma αποφάσισε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη. Kατά τα άλλα το «κακό Ηοllywood που χαϊδεύει αυτάκια, τα σκοτεινά σχέδια και μπλα μπλα μπλα» κτλ που λένε οι απανταχού μπετόστοκοι...

Τhe Story: Η ιστορία μας παρουσιάζεται με τη μορφή flash back από τον βετεράνο του Βιετνάμ, Μax Eriksson (Michael J. Fox), ο οποίος ανακαλεί στη μνήμη του όλο το συμβάν, μη μπορώντας να ξεχάσει πως δεν προσπάθησε αρκετά να το αποτρέψει.

Βιετνάμ 1966. Ο Μax Eriksson μόλις έχει πατήσει πόδι στο Βιετνάμ και βρίσκεται στην μονάδα του Sergeant Tony Meserve (Sean Penn). Όλα δείχνουν κανονικά μέχρι μια μάχη που θα κοστίσει τη ζωή ενός από τη ομάδα των πέντε αντρών (ανάμεσα τους και ο John C. Reilly και ο John Leguizammo)  με αποτέλεσμα να «σπάσουν» τα φρένα και να αρχίσει μια διαδικασία «dehumanization» μετά την απαγωγή μιας Βιετναμέζας κατά την διάρκεια μιας αποστολής. Ο Eriksson όμως είναι ο μόνος που «κρατά τα λογικά» του μέσα στη παράνοια της όλης κατάστασης και προσπαθεί να σώσει την Βιετναμέζα και να γνωστοποιήσει όσα γίνονται με αποτέλεσμα να βρεθεί στο στόχαστρο όχι μόνο των Βιετκόνγκ που μπορεί να βρίσκονται δέκα θάμνους παραπέρα, αλλά των ίδιων του των συμπολεμιστών...

Εν κατακλείδι: Η ταινία έχει ξεκάθαρες προθέσεις εξετάζοντας τα dehumanizing effects του πολέμου δείχνοντας πως όλοι είναι εξίσου θύματα του. Επίσης εξετάζει τα όρια που μπορεί να έχει μια ομάδα ανθρώπων μέσα σε μια τέτοια κατάσταση και πως αυτή η ψυχολογία μιας ομάδας μπορεί να την οδηγήσει σε τέτοιες πράξεις αγνοώντας κάθε κώδικα «ηθικής». 

Προσφέροντας μάλιστα και guidelines για το πως κάλλιστα θα μπορούσαν να ερμηνευτούν παρόμοια γεγονότα που έχουν συμβεί σε οποιαδήποτε πολεμική σύγκρουση ως τις μέρες μας...Όσο αφορά την πραγματική ιστορία στην οποία βασίζεται η ταινία, οι ένοχοι καταδικάστηκαν σε πολυετείς φυλακίσεις.

Born On The Fourth Of July 1989

A story of innocence lost and courage found

To Born on the fourth of July, είναι η δεύτερη ταινία του Oliver Stone για τον πόλεμο στο Βιετνάμ, μετά από το Platoon. (Η 3^η ταινία είναι το Heaven’s Gate το οποίο δεν θα παρουσιαστεί σε κανένα part του αφιερώματος). Εδώ ο Stone αντί να πει μερικές από τις δικές του εμπειρίες στο Βιετνάμ όπως έκανε στο Platoon αποφάσισε να μεταφέρει στην οθόνη το βιβλίο Born On The Fourth Of July του Ron Kovic, με την Universal αυτή τη φορά να αναλαμβάνει την ταινία σε αντίθεση με την MGM που είχε αναλάβει το Platoon. Kατά τα άλλα το «κακό Ηοllywood που χαϊδεύει αυτάκια, τα σκοτεινά σχέδια και μπλα μπλα μπλα» κτλ που λένε οι απανταχού μπετόστοκοι περιφέροντας παντού το κόμπλεξ τους.

Τhe Story: Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στο βιβλίο και τις εμπειρίες του βετεράνου του Βιετνάμ, Ron Kovic  (Tom Cruise) ο οποίος μεγαλώνοντας είχε πάρει πολύ σοβαρά τον όρο «all American boy» και όταν κατά την διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ έμεινε παράλυτος, επέστρεψε στις ΗΠΑ ζώντας από πρώτο χέρι τον λεγόμενο «war back home» με το κίνημα κατά του πολέμου και την εχθρότητα και την αδιαφορία που υπήρχε προς το πρόσωπο όσων πολέμησαν εκεί. Eventually ο Kovic εν μέσω «combat shock» περνά στο άλλο εντελώς άκρο και γίνεται μέλος του κινήματος κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και key member ακτιβιστής...

Eν κατακλείδι: Η ιστορία του Ron Kovic είναι άλλο ένα καλό παράδειγμα το τι συμβαίνει σε εμπόλεμες καταστάσεις αλλά και ένα καλό παράδειγμα για το πως μπορούν να ερμηνευτούν και να απορροφηθούν διάφορα points of view επάνω στο definition του «πατριωτισμού». Όμως το κυριότερο για μένα είναι πως η ιστορία του Ron Kovic είναι ένα χρήσιμο μάθημα για τους ανθρώπους πως θα πρέπει να μην προδίδουν τους πρωταγωνιστές μιας εμπόλεμης κατάστασης ή μιας οποιασδήποτε κατάστασης μόνο και μόνο επειδή διαφωνούν με αυτή τη κατάσταση.

Upcoming Features: Ο «critical» κύκλος ταινιών για τον πόλεμο στο Βιετνάμ έκλεισε με το 5ο part. Συνωψίζοντας λοιπόν...Όπως είχα τονίσει στο part 1 (intro) του αφιερώματος, το συντριπτικό ποσοστό big budget ταινίων που βγήκαν από το Hollywood για τον πόλεμο του Bιετνάμ, δεν είχαν καμία διάθεση να "χαιδέψουν τα αυτιά των Αμερικάνων" για ότι έγινε, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζουν εντελώς επιδερμικά οι απανταχού μπετόστοκοι ανιστόρητοι κινηματογραφικά και όχι μόνο, ημιμαθείς και περιορισμένης ευθύνης ηλίθιοι (Π.Ε.Η) που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.

Και το καλύτερο παράδειγμα είναι οι ταινίες που συμπεριέλαβα στο 3ο στο 4ο και το 5ο part , που βάζουν για τα καλά στο τάφο την καραμέλα του "κακού holywood με την σκοτεινή ατζέντα".  Άλλωστε όπως έχω πει κατ' επανάληψη οι Π.Ε.Η (περιορισμένης ευθύνης ηλίθιοι) κρίνουν εξ' ίδιων τα αλλότρια. Είτε νομίζουν πως η πραγματική ελευθερία λόγου-έκφρασης που υπάρχει εκεί, είναι παρόμοια με αυτή που υπάρχει στα καθεστώτα της Β. Κορέας, της Κούβας και αυτής που υπήρχε στο πρώην ανατολικό μπλοκ, που τόσο θαυμάζουν για τις..."ελευθερίες" του και την "ποιότητα" ζωής του...Είτε νομίζουν πως το κόμπλεξ που τους μάθανε να κουβαλάνε και να περιφέρουν ως "άποψη" το έχουν και όλοι άλλοι μόνο και μόνο επειδή έτσι τους βολεύει ώστε να δικαιολογούν την ανικανότητα και την γενική ανυπαρξία σε όλα τα επίπεδα που οι ίδιοι έχουν φέρει στους εαυτούς τους και στη χώρα που ζούμε.  

Anyway, ο συγκεκριμένος κύκλος έκλεισε. Η συνέχεια του αφιερώματος επί του μπλογκ και της οθόνης προσεχώς...


Music Encore: Sodom/Cannon Fodder, Judas Priest/Touch Of Evil, Black Fate/Warchild