Chu Lai battle 11-25/11 1967 |
- To πρώτο μέρος (intro) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
- Το δεύτερο μέρος (part 2) μπορείτε να το διαβάσετε εδώ
Στο δεύτερο μέρος του αφιερώματος έγινε η παρουσίαση των δύο πιο χαρακτηριστικών ταινιών που κάνουν αναπαράσταση πραγματικών μαχών στο πόλεμο του Βιετνάμ. Στο 3ο μέρος θα ασχοληθούμε με δύο ταινίες που είναι από τις πιο most controversional και πιο critical ταινίες που βγήκαν από το Hollywood ανοίγοντας τον συγκεκριμένο theme oriented κύκλο του τρέχοντος αφιερώματος.
Όπως είχα τονίσει στο part 1 (intro) του αφιερώματος, το συντριπτικό ποσοστό big budget ταινίων που βγήκαν από το Hollywood για τον πόλεμο του Bιετνάμ, δεν είχαν καμία διάθεση να "χαιδέψουν τα αυτιά των Αμερικάνων" για ότι έγινε, παρά τα όσα αντίθετα υποστηρίζουν εντελώς επιδερμικά οι απανταχού μπετόστοκοι ανιστόρητοι κινηματογραφικά και όχι μόνο, ημιμαθείς και περιορισμένης ευθύνης ηλίθιοι (Π.Ε.Η) που κυκλοφορούν ανάμεσα μας.
Και το καλύτερο παράδειγμα είναι οι δύο ταινίες αυτού του part αλλά και μερικές άλλες που θα ακολουθήσουν στα επόμενα parts, που βάζουν για τα καλά στο τάφο την καραμέλα του "κακού holywood με την σκοτεινή ατζέντα". Άλλωστε όπως έχω πει κατ' επανάληψη οι Π.Ε.Η (περιορισμένης ευθύνης ηλίθιοι) κρίνουν εξ' ίδιων τα αλλότρια. Είτε νομίζουν πως η πραγματική ελευθερία λόγου-έκφρασης που υπάρχει εκεί, είναι παρόμοια με αυτή που υπάρχει στα καθεστώτα της Β. Κορέας, της Κούβας και αυτής που υπήρχε στο πρώην ανατολικό μπλοκ, που τόσο θαυμάζουν για τις..."ελευθερίες" του και την "ποιότητα" ζωής του...Είτε νομίζουν πως το κόμπλεξ που τους μάθανε να κουβαλάνε και να περιφέρουν ως "άποψη", γιατί έτσι βολεύει, το χουν και όλοι οι άλλοι...
Anyway...
Τhe Deer Hunter 1978
"One shot is what it's all about. A deer has to be taken with one shot."
Βρισκόμαστε στα μέσα του 70' ο πόλεμος του Βιετνάμ έχει αφήσει πολλές πληγές στη κοινωνία των Η.Π.Α, χωρίζοντας την στα δύο με αποτέλεσμα τα μεγάλα στούντιο να αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να κάνουν οποιαδήποτε ταινία με το συγκεκριμένο θέμα, παρά την επιτυχία του Τaxi Driver το 1976. Μόνη εξαίρεση η United Artists που χρηματοδότησε το love story/κοινωνικό, Coming Home, που βγήκε την ίδια χρονιά με το Deer Hunter και χρηματοδοτούσε παράλληλα την πανάκριβη και προβληματική παραγωγή του Apocalypse Now, που βγήκε το 1979.
Οι συντελεστές της ταινίας λοιπόν αφού είχαν χτυπήσει αρκετές πόρτες χωρίς επιτυχία βρέθηκαν στο δρόμο της τότε EMI Films η οποία σε συνεργασία με την Universal, που έβλεπε την United Artists να ετοιμάζει δύο ταινίες που είχαν σχέση με τον πόλεμο του Βιετνάμ, αποφάσισε να μπει στο project χρηματοδοτώντας και εξασφαλίζοντας παγκόσμιο theatrical release. Αποτέλεσμα? Η απόλυτη δικαίωση και η καλύτερη ταινία του 1978 και μια από τις καλύτερες όλων των εποχών.
Τhe Story: Οι Michael (De Nirro), Steven (Savage) και Nick (Walken) είναι τρεις εργάτες σε εργοστάσιο σε μια μικρή πόλη της Πενσυλβάνια που αποφασίζουν να πάνε εθελοντικά στο πόλεμο του Βιετνάμ. Η απόφαση τους αυτή φυσικά θα έχει συνέπειες... Τόσο στα πρόσωπα που αφήνουν πίσω τους, όσο και στην μικρή κοινωνία της πόλης. Κυριότερα όμως θα χει συνέπειες στους ίδιους που θα δουν κατάματα το πρόσωπο του πολέμου γεμίζοντας "πληγές" και πληγές, από αυτή τους την εμπειρία.
Εν κατακλείδι: To "Deer Hunter" λοιπόν είναι η απόλυτη "critical" ταινία για τον πόλεμο, όχι μόνο του Βιετνάμ, αλλά για οποιαδήποτε πολεμική σύγρουση έχει συμβεί και θα συμβεί και το πως αυτή έχει αντίκτυπο όχι μόνο σε αυτούς που κλήθηκαν να βρεθούν σε αυτή, αλλά και στους γύρω τους και την κοινωνία.
Κάτι που το Deer Hunter δείχνει σε όλο του το μεγαλείο χρησιμοποιώντας το "Πριν-Κατά-Μετά", χωριζόντας σε αυτά τα τρία ομώνυμα κεφάλαια την ιστορία των πρωταγωνιστών μας. Τέλος μπορεί σε διάρκεια η ταινία να τραβάει τις 3 ώρες, μπορεί το πρώτο της μέρος να είναι "ανιαρό" αλλά χωρίς το πρώτο part της, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο και αυτό ας το έχουν υπόψη όσοι θέλουν να το δουν. (Robert De Niro, John Cazale, Christopher Walken, John Savage, Meryl Streep σε σκηνοθεσία Michael Cimino).
APOCALYPSE NOW 1979
The Horror. . . The Horror. . .
Eδώ έχουμε να κάνουμε με την πιο γνωστή ταινία για τον πόλεμο του Βιετνάμ η οποία είναι μαζί με το Deer Hunter οι πιο "critical" ταινίες του είδους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως οι άλλες με το ίδιο σκοπό δεν είναι εξίσου καλές και to the point. Αυτό όμως που κάνει το Apocalypse Now εντελώς διαφορετικό είναι η "ψυχεδέλεια" της ανθρώπινης τρέλας (σε όλα τα επίπεδα) που παρουσιάζει και καταπιάνεται ως θέμα και το πως αυτή βγαίνει στην οθόνη. Άλλωστε για αυτό το λόγο κυρίως οφείλει την επιτυχία της και την διαχρονικότητα της.
The Story: Εν μέσω του πολέμου στο Βιετνάμ, ο Army Captain Willard (Martin Sheen) στέλνεται από τον Colonel Lucas (Harrison Ford) σε μια αποστολή που δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει ποτέ επίσημα. Συγκεκριμένα στόχος είναι να βρεθεί ο Green Beret Colonel Kurtz (Marlon Brando) ο οποίος μαζί με τη στρατιά του πέρασε τα σύνορα προς την Καμπότζη και δρα από μόνος του κατά των NVA και των V.C με hit and run επιθέσεις. Αφού λοιπόν εντοπιστεί ο Willard θα πρέπει να τον σκοτώσει καθώς το επιτελείο του στρατού πιστεύει πως ο Kurtz έχει τρελαθεί πλήρως και αποτελεί κίνδυνο.
Εν Κατακλείδι: Ο Coppola λέει πως η ταινία του δεν είναι για τον πόλεμο του Βιετνάμ, αλλά είναι ο πόλεμος του Βιετνάμ, αλλά αυτό ισχύει εν μέρει για μένα. Άλλωστε δεν μιλάμε και για κάνα documentary εδώ ούτε για καμιά αναπαράσταση, αλλά για μια critical ταινία για τον συγκεκριμένο πόλεμο η οποία πατάει πάνω στο σκελετό της νουβέλας "Heart Of Darkness" του Joseph Conrad η οποία διαδραματίζεται στο Κονγκό και απλά μεταφέρεται αλλαγμένη στο σκηνικό του πολέμου του Βιετνάμ.
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ λοιπόν, χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη περίπτωση ως όχημα στο ταξίδι προς την τρέλα και την παράνοια που βασιλεύουν σε εμπόλεμες συγκρούσεις με εκπληκτικό και ιδιαίτερα "ψυχεδελικό" impact στην οθόνη.
Τέλος αν δεν το έχετε δει ποτέ, καλύτερα να μην δείτε την Redux έκδοση καθώς είναι 50 λεπτά μεγαλύτερη κάνοντας την πιο δύσκολη στη θέαση της. Προτιμήστε την κλασσική τρίωρη εκδοχή και μετά δείτε την Redux έκδοση.
Ο πόλεμος στο Βιετνάμ λοιπόν, χρησιμοποιείται στη συγκεκριμένη περίπτωση ως όχημα στο ταξίδι προς την τρέλα και την παράνοια που βασιλεύουν σε εμπόλεμες συγκρούσεις με εκπληκτικό και ιδιαίτερα "ψυχεδελικό" impact στην οθόνη.
Τέλος αν δεν το έχετε δει ποτέ, καλύτερα να μην δείτε την Redux έκδοση καθώς είναι 50 λεπτά μεγαλύτερη κάνοντας την πιο δύσκολη στη θέαση της. Προτιμήστε την κλασσική τρίωρη εκδοχή και μετά δείτε την Redux έκδοση.
One of the many faces of war... |
Προσωπικά και οι δύο ταινίες δεν είναι το συνήθες cup of tea μου, αλλά ανάμεσα στις δύο προτιμώ το Deer Hunter any day από το Apocalypse Νow. Με δεδομένο λοιπόν πως και οι δύο δεν είναι το συνήθες cup of tea μου ήξερα πως αν δεν τις έβαζα στο αφιέρωμα, δεν θα μπορούσα να ξεκινήσω και να κλείσω στην συνέχεια τον "critical" κύκλο ταινιών του αφιερώματος. Έτσι τις παρουσίαζα και τις δύο, έστω και συνοπτικά.
Άλλωστε όπου λείπουν τα λόγια μιλάνε το φιλμ και οι φωτογραφίες, με την πρώτη του αφιερώματος να τα λέει όλα, δίνοντας τον κατάλληλο τόνο για τον "critical" κύκλο του αφιερώματος.
Τέλος όσο αφορά το αφιέρωμα. Οι ταινίες που θα παρουσιάζονται δύο ή και τρεις μαζί σε κάθε part, θα είναι "συγγενικές" μεταξύ τους κάτι που κάνει το δικό μου έργο πιο εύκολο. Όσο λοιπόν αυτό θα προχωρά, θα φτάνουμε συνεχώς σε πιο action oriented ταινίες πλησιάζοντας έτσι όλο και πιο κοντά στις "ultimate bodycount blow them all up" ταινίες, αλλά και σε ορισμένες ταινίες που πάτησαν ως background επάνω στο πόλεμο του Βιετνάμ για να πουν ιστορίες εκδίκησης, διαφθοράς, τρέλας και περιπέτειας.
A different face of war.. |
Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως η Καμπότζη και το Λάος ήταν ανεπίσημες εμπόλεμες ζώνες κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ καθώς ναι μεν ήταν ουδέτερες, αλλά τα εδάφη τους χρησιμοποιούνταν από τους V.C.
Y.Γ. John Millius...Σεναριογράφος στο "αντι war" Apocalypse Now και υπεύθυνος ταυτόχρονα για το "die commie bastards" Red Dawn λίγα χρόνια αργότερα. Freedom of speech και έκφρασης. Όποιος επιμένει να βλέπει "φαντάσματα" να πάει να γαμηθεί.
Music Encore: C.C.R/Fortunate Son, Kiss/War Machine, Battle Axe/Chopper Attack, TANK/Heavy Artillery
Άφησες τις καλύτερες για το τέλος...
ReplyDeleteΕιδικά το Deer Hunter είναι μέσα στο δικό μου top 10!
"You wanna play games? All right, I'll play your fucking games!"
Εμ έτσι είναι...όσο προχωράμε τόσο πιο blood and guts θα γίνεται. Tα bad-ass-λίκια είναι για τη μέση και το τέλος. Κάτσε να κλείσει ο critical κύκλος και θα γίνει της πουτάνας στις ζούγκλες. Αν και οι επόμενες του "critical" κύκλου έχουν μπόλικο action.
ReplyDeleteAnyway all i want σε αυτό που ξεκίνησα είναι Α) Να make my fuckin point και να βάλω σε μια σειρά ορισμένα πράγματα ξεφτιλίζοντας στη πράξη αντιλήψεις της πούτσας, βλέπε τον χρυσό κανόνα του What If στο πρώτο μέρος του αφιερώματος (κάντον σκονάκι) και Β) Να παρουσιάσω ορισμένες true story movies Γ) Και να παρουσιάσω πολλές bad ass motherfuckin ταινίες που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο theme για να πουν ιστορίες ηρωισμού, bravado, machismo, bad-assery, τρέλας, παράνοιας, εκδίκησης, σεξ κτλ.
Τέλος δεν ξέρω τι ώρα διάβασες το κείμενο αλλά έχω το χούι τώρα τελευταία να διορθώνω αφού το χω ποστάρει.
The Deer Hunter. Τι θυμήθηκες ρε μαλάκα! Πάω να την κατεβάσω, πόσα χρόνια έχω να τη δω!
ReplyDeleteΧαχα!
ReplyDelete@Πρόεδρε αφού ήμουν στο δίλλημα να βάλω ή να μην βάλω το Αποκάλυψη Τώρα και αποφάσισα τελικά να βάλω μια ακόμα καλύτερη (κατά τη γνώμη μου) από αυτήν και να βάλω και το Αποκάλυψη.
Ταινιάρες....απλά.
ReplyDeleteEκτός των άλλων στο Αποκάλυψη Τώρα είχα τρελαθεί με τον ρόλο του Robert Duvall.Παράνοια.
ReplyDeleteΌλα τα λεφτά μακράν...Όλα τα λεφτά.
DeleteΡε φίλε μετά από μπύρες διάβασα το ποστ αλλά για να μην σου λέω μαλακίες με έκαψες με τους battleaxe άσχετα με το να είναι ταινιάρες.. είσαι σκύλος ρε πούστη.. άντε γιατί γεμίσαμε με Τιτίκες μεταλάδες.. αύριο ελπίζω να είμαι καλύτερα..
ReplyDeleteΒurn this Town! Mακράν από τα χειρότερα εξώφυλλα, αλλά εγώ τους γουστάρω, ακόμα και με αλα Bronx Warriors(ταινιάρα) εξώφυλλο. Battle Axe ρε μουνιά!
Delete