Social Icons

Monday, January 10, 2011

Mega Special : Ζombie Holocaust: From The Grave And Beyond....Part 1


Αφού λοιπόν έκανα μια απαραίτητη εισαγωγή ήρθε η ώρα λοιπόν να μπούμε για τα καλά στο ψητό και να σας παρουσιάσω  μερικές από τις ταινίες με πρωταγωνιστές τους ζωντανούς νεκρούς, οι οποίες κοσμούν τη συλλογή μου και είναι οι προτάσεις μου πάνω στο είδος...Στο προηγούμενο introduction post έγραψα για τις πρώτες ταινίες με zombie, τα οποία φυσικά δεν είχαν τις ιδιότητες που τους έδωσε ο George Romero. Από αυτές δεν προτείνω καμία μόνο και μόνο επειδή θέλω τα zombie μου να διψάνε για ανθρώπινη σάρκα και όχι να είναι απλά "μαριονέτες" στα θελήματα του κάθε mind controller μάγου. Ας μην χρονοτριβούμε άλλο όμως και ας ξεκινήσουμε με την κλασσική αγία τριάδα...Νight, Dawn, Day...Οf The Dead. Ο "πατέρας" του σύγχρονου Zombie, George Romero δημιούργησε αυτές τις τρεις ταινίες καταφέρνοντας σε όλες τους να δείξει την ολοκληρωτική κατάρρευση του πολιτισμού, παρουσιάζοντας μια νέα εκδοχή της καταστροφής του...Την Zombie Apocalypse.






Night Of The Living Dead (1968)
"A Struggle Of Survival Between The Living and The Dead..."

Εντάξει μιλάμε για την μάνα όλων των ταινιών με Zombie. Μιλάμε για τον ορισμό τους. Βρισκόμαστε στο 1968 και ο George Romero καταφέρνει μετά από πολλές περιπέτειες να εξασφαλίσει κάποια χρήματα για να κάνει την παραγωγή (114.000 δολλάρια) μιας ταινίας που θα πόνταρε πάνω στη δίψα του κοινού για bizzare θέματα...Η ιδέα του αυτή ήταν ίσως η πιο καθοριστική για το είδος ταινιών που μιλάμε καθώς αν ο χοντρός πατομπούκαλος κύριος δεν είχε αυτή την ιδέα στο μυαλό του αυτές οι γραμμές δεν θα γράφοντουσαν ποτέ και τα zombie θα είχαν παραμείνει στο μοτίβο των ταινιών του 1930...Η υπόθεση της ταινίας είναι απλή, αλλά δουλεύει ακόμη και σήμερα εξαιρετικά καλά, μιας και πολλές ταινίες του είδους και όχι μόνο παίρνουν ιδέες από το Night Of The Living Dead. Ένα σπίτι, μια ομάδα ανθρώπων κλεισμένη μέσα σε αυτό και απ'εξω ορδές ζωντανών-νεκρών που θέλουν να τους κατασπαράξουν. Απλά κλασσικό. Σήμερα μπορεί να φαίνεται κάπως αλλά σας υπενθυμίζω πως εκείνη την εποχή δεν είχε ξαναγίνει ποτέ κάτι τέτοιο και τα μοναδικά θρίλερ που υπήρχαν στην αγορά στην πλειοψηφία τους αφορούσαν τέρατα-βαμπιρ-λυκανθρώπους και gothic ιστορίες του Poe. Το αποτέλεσμα? Το κοινό να μείνει "παγωτό" και η ταινία να ευθύνεται για πολλά κλάμματα στις αίθουσες. Σκεφτείτε την πρώτη φορά που είδατε αυτό το αριστούργημα, πολλαπλασιάστε την επίδραση του  το επί 1000 και ίσως μπορέσετε να καταλάβετε το impact που είχε μια ιδέα που μετατράπηκε σε ταπεινή ταινία με σχεδόν μηδενικό μπάτζετ σε όλο το χώρο του κινηματογράφου...



* Aξίζει να δείτε επίσης το remake του 1990 σε σκηνοθεσία Tom Savini (Ο άρχοντας του make-up και των splatter effects) με την ευλογία του ίδιου του George Romero. 

* Άξιο αναφοράς είναι πως ο Romero ποτέ δεν έδωσε μια ξεκάθαρη εξήγηση στις Of The Dead ταινίες του για τον λόγο που οι νεκροί άρχισαν να περπατούν, δίνοντας έτσι χώρο για πολλές ερμηνείες με βάση τους χαρακτήρες που παρουσίαζε στις ταινίες του.


 

Dawn Of The Dead (1978)

"When There Is No More Room In Hell, The Dead Will Walk The Earth"

Βρισκόμαστε στο 1978, δέκα χρόνια έχουν περάσει από την προβολή του Night Of The Living Dead και όπως είναι λογικό τίποτα δεν είναι το ίδιο. Τα πάντα έχουν αλλάξει και ο Romero αποφασίζει να επιστρέψει με μια νέα ταινία δίνοντας μια άλλη διάσταση, καθώς βάζει την επιδημία των νεκροζωντανών σε μεγαλύτερη κλίμακα και οπως είναι λογικό έχει περισσότερο χώρο ώστε να παρουσιάσει τις συμπεριφορές των ανθρώπων όταν βρίσκονται σε κίνδυνο και πρέπει να επιβιώσουν. Ξέρω πως θα πείτε μα καλά εκτός από αυτό σατυρίζει και την μανία του καταναλωτισμού. Σας απαντώ πως δεν θα σταθώ εκεί γιατί δεν με αφορά. Είναι δευτερεύον theme για εμένα και προσωπικά μπορεί να ξέρω πολύ καλά τι κάνει και τι δεν κάνει ο Romero, αλλά όπως είπα σε τέτοια θέματα ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματα μόνος του και όχι με το τι "βλέπει" και τι δεν "βλέπει" ο καθένας. Και για να το κάνω πιο λιανά εγώ π.χ ερμηνεύω ως κωμικές στιγμές αυτό το theme. Δεν είναι του στυλ μου να σας γράψω για πολιτική και κοινωνικό σχολιασμό όταν μιλάμε για ταινίες. Είναι σαν να προσπαθείς να ερμηνεύσεις τους στοίχους ενός τραγουδιού π.χ το Under The Blade των Twister Sister και να το παρουσιάσεις ως την μία και μοναδική αλήθεια, ενώ το τραγούδι είναι ανοικτό σε πολλές ερμηνείες...και ο καθένας ερμηνεύει αυτό που θέλει. (βλ. Tipper Gore). Ας επιστρέψω στο θέμα λοιπόν...Σε αυτή την ταινία βλέπουμε μία άλλη ομάδα ανθρώπων που προσπαθούν να επιβιώσουν μέσα σε αυτή τη παράνοια. Καταφύγιο ένα εμπορικό κέντρο και εχθροί οι νεκροζωντανοί, μια συμμορία μηχανόβιων και ο ίδιος τους ο εαυτός. Εδώ το αίμα είναι περισσότερο, το gore εκτινάσεται στα ύψη και αν δεν το έχετε δει έχετε κάνει μέγαλο αμάρτημα...


* Υπάρχουν δύο κόπιες της ταινίας. Η μία είναι το cut του Romero και η άλλη είναι το cut του Θεού Dario Argentο, ο οποίος είχε αναλάβει να κάνει το μοντάζ στην ταινία για τις μη-english spoken countries. Προσωπικά σας λέω πως και οι δύο αξίζουν τη προσοχή σας και οι διαφορές δεν είναι τεράστιες. Ότι πρέπει να δείτε θα το δείτε ανεξαρτήτου έκδοσης. Το μόνο κακό σε αυτή την ιστορία είναι πως το Dawn Of The Dead κυκλοφόρησε στην Ιταλία, την Γερμανία και άλλες χώρες με τον τίτλο Zombi κάτι που αργότερα δημιούργησε ένα τεράστιο μπέρδεμα με τις Ιταλικές παραγωγές ταινιών του είδους, το οποίο θα σας εξηγήσω αργότερα.
* Boηθός του Tom Savini στα make-up effects ήταν ο Joe Pillato, ο οποίος στην 3η ταινία ...Of The Dead του Romero είχε πρωταγωνιστικό ρόλο.

* To remake της ταινίας ήταν αρκετά καλό και το συστήνω άνετα ώστε να πάρετε και μια δόση εκμοντερνισμού ορισμένων πραγμάτων. Αυτό που κάνει πιο ενδιαφέρον το remake είναι πως στο πνεύμα του 28 ημέρες μετά οι νεκροζωντανοί φίλοι μας πατάνε γκάζι με αποτέλεσμα όταν σε παίρνουν στο κυνήγι να πρέπει να γίνεις Καρλ Λιούις...



Day Of The Dead 1985
"First There Was Night...Then There Was Dawn...And Now The Darkest Day Of Horror The World Has Ever Known"


Το 1985 ήρθε η τελευταία καλή ταινία με Zombie του George Romero καθώς όσες κυκλοφόρησε τα επόμενα χρόνια πήραν τη κατηφόρα (Land Of The Dead, Diary of The Dead,  Survival Of The Dead) και για αυτό το λόγο δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί τους σε αυτό το post και φυσικά ούτε στα επόμενα. Βέβαια δεν σας λέω πως δεν πρέπει να τα δείτε.  Δεν είναι του στιλ μου. Δείτε τα αν θέλετε ώστε να τσεκάρετε και από μόνοι σας αν θα σας αρέσουν η όχι. Άλλωστε είπα και στην αρχή πως εδώ θα παρουσιάσω μέσα σε λίγες γραμμές ορισμένες ταινίες που τις ευχαριστήθηκα και κοσμούν τη συλλογή μου. Anyway...Εδώ έχουμε και πάλι να κάνουμε με μια διαφορετική ομάδα ανθρώπων οι οποίοι είναι κλεισμένοι σε μια υπόγεια στρατιωτική βάση και φαίνεται να είναι και οι μοναδικοί επιζώντες για πάρα πολλά μίλια...Σε πρώτο πλάνο για άλλη μια φορά είναι οι σχέσεις αναμεταξύ τους, χωρίς φυσικά να σημαίνει πως οι σαπισμένοι φίλοι μας πάνε πίσω. Tα effects του Savini και πάλι  είναι κορυφαία, το αίμα τρέχει ποτάμι και τα άντερα γεμίζουν πατώματα. Must See οπωσδήποτε λοιπόν, ώστε να ολοκληρώσετε με τον καλύτερο τρόπο την τριλογία των νεκρών ή αλλιώς την λεγόμενη και "αγία τριάδα".




* Ο Romero έχει πει πως αλλιώς ήθελε την ταινία βάσει σεναρίου αλλά προβλήματα με την χρηματοδότηση τον έκαναν να αλλάξει τα σχέδια του. Μην ξεγελιέστε όμως η ταινία είναι εφάμιλλη των άλλων δύο και σας το υπογράφω. Μάλιστα είναι και η πιο gory της τριλογίας.

* Tα remake η loose remakes της ταινίας είναι δύο. Day Of The Dead Contagium και Day Of The Dead. Συστήνω το δεύτερο...


Part 2...

Αφού λοιπόν έφυγε το βάρος να σας παρουσιάσω τα βασικά, νιώθω πιο ελεύθερος να αρχίσω το παιχνίδι πιο δυνατά, καθώς στο επόμενο μέρος θα σας παρουσιάσω αρκετές Ιταλικές παραγωγές με θέμα τους νεκροζωντανούς και φυσικά θα σας εξηγήσω το μεγάλο μπέρδεμα που υπάρχει με βάση τους τίτλους "Zombi". Italo-Zombie έχει το πρόγραμμα λοιπόν. Αναμείνατε στις οθόνες σας.

14 comments:

  1. Συγχαρητήρια φίλε μου, πολύ ωραίο άρθρο!
    Δεν ήξερα οτι είχε γυρίσει και ο Savini ταινία, τι μαθαίνει κανείς..
    Keep up the good work!

    ReplyDelete
  2. Τhanks. Όπου να ναι ερχεται το the real deal...Italian Zombie Films...

    Το metal ultimacy γιατι το κλεισες? Ειναι κορυφή! Steve Grimmet και τα μυαλά στα κάγκελα.

    ReplyDelete
  3. Πσσσ...Ωραίος φίλε μου, η Ιταλική Σχολη δεν συγκρίνεται με τιποτα...

    Ε κοίτα την πέρασα τη φάση αναζήτης με μουσική, όχι οτι δεν ακούω πια, απλώς δυσκολα γράφω. Πέρα από αυτό βρήκα μικρή ανταπόκριση, παρόλο που είχα πάρει και κανα 2 συνεντεύξεις. Αμα μου ξανάρθει όρεξη και θέληση λογικα θα το ανοιξω ξανα το blog!

    ReplyDelete
  4. Με την ανταποκριση την εφαγα και εγω με την έκδοση του εβδομαδιαίου Record. Τεσπα...Να σαι καλα και ελπιζω μεσα στο επομενο δεκαημερο να τελειωσω με κατι εκρεμμοτητες που εχω και να πεσω με τα μουτρα στο blog.

    ReplyDelete
  5. άσχετο..ήθελα να σε ρωτήσω αν έχεις δει το escape from new jersey?
    Είναι μία κοπια που ειδα να κυκλοφορεί στο ιντερνετ με τις περιπετεις του Snake γυρισμένη από κάτι Ισπανούς φοιτητές. Αξίζει να δοκιμάσω?

    ReplyDelete
  6. Αν δεν έχεις κανένα πρόβλημα με το very low budget και το όλο amateur feeling και είσαι φαν των δύο Escape μπορεί να το εκτιμήσεις, έστω και για την προσπάθεια, μιας και ο John μας έχει χεσμένους όσο αφορά το Escape From Earth.

    ReplyDelete
  7. Ξέχασα να σου πω πως σεναριακά συνεχίζει μετά την απόδραση από την Νέα Υόρκη.

    Δεν αποκλείεται πάντως σύντομα να δούμε και δεύτερη προσπάθεια από αυτούς μιας και το πολυαναφερόμενο και στις δύο ταινίες σκηνικό στο Cleveland προσφέρεται για κάτι τέτοιο.

    ReplyDelete
  8. Μόλις την είδα, δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα αλλά σαν πρόγευμα καλά λειτούργησε. Το Escape from Earth είναι στον πάγο εδώ και πολλά χρόνια και αντ'αυτού ο Γιαννάκης μας σερβίρει φάβα(the ward). Πρέπει να πάρει την μεγάλη απόφαση για το καλό του franchise

    ReplyDelete
  9. Wow! Αυτά είναι! Ένα απ` τα καλύτερα αφιερώματα που έχω διαβάσει για τον μπαμπά των zombie George Romero! Πολύ καλή δουλεία – ως συνήθως!

    Την πρώτη ταινία της «Αγίας Τριάδας» (μεγάλη η χάρη της), την είδα τη μέρα που έκλεισα τα 12 (το θυμάμαι χαρακτηριστικά καθώς προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου, όταν πήγα για ύπνο, ότι αυτά που είχα δει είναι εφέ).

    Υ.Γ.: (σχετικά με το άρθρο Mega Special : Ζombie Holocaust: From The Grave And Beyond....Tαξίδι στη σαπισμένη σάρκα Intro...) ΠΟΤΕ ΕΒΑΖΕ Ο ΑΝΤ1 ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ZOMBIE & ΓΕΝΙΚΑ CULT, ΟΕΟ?!

    ReplyDelete
  10. Δυστυχώς δεν το έχω ολοκληρώσει νομίζω έχει μείνει στο part 2...

    Οσο για τον ΑΝΤ-1 όταν ήταν ο Μαστοράκης εκεί, τα βράδια κατά τις 3.00 έπαιζε Nύχτα των Ζωντανών Νεκρών κάθε τρεις και λίγο, έπαιζε Beastmaster ή beatmaster δεν θυμάμαι ακριβώς πως είναι ο τίτλος του, είχε παίξει το καρά καλτ ragewar (εμφανίζονται οι WASP κιόλας) και μέχρι πριν από μερικά χρόνια έπαιζε σταθερά το Dead Pit...μεγάλο πανηγύρι το τελευταίο σούπερ ταινία.

    ReplyDelete
  11. Αν μιλας για δεκαετιες `80 & `90, αδύνατον να παρακολουθούσα....

    ReplyDelete
  12. Καλά δεν είμαι και κωλόγερος! Νεότατος είμαι ακόμα, τόσο που δεν φαντάζεστε πόσο. Λέω να βάλω quiz με τα στοιχεία να υπάρχουν κατά καιρούς στα διάφορα ποστ (π.χ στο repost του Masters of the universe)

    Αnyway...

    Nομίζω ήταν αρχές προς μέσα 90'. Ο "μαστ" έχει περάσει και από τα τρία μεγάλα κανάλια "μεγκα, αντ1, σταρ" οπότε δεν θυμάμαι ακριβώς τη σειρά. Μάλιστα παίζανε και αρκετές δικές του zero boys, nightmare at noon κτλ.

    Επίσης μιας και το φέρνει η κουβέντα, τρομερές ταινίες έδειχνε και το Seven X (δεν υπάρχει πλεον) από αρχές 90' ως λίγο πριν το 99', αν θυμάμαι καλά. Romero Zombies καθε βδομάδα, την μυθική σειρά Batman 1966 με Adam West και τα μυαλά στα μπλέντερ (Pow! Swooch! κτλ όταν έπαιζαν ξύλο) και πολλά άλλα. Θυμάμαι έπαιζε τα κλασικά της Universal (1930's 40's, 50's) Dracula, Frankenstein, Mummy, Creature from the black lagoon και τέτοια!

    ReplyDelete
  13. Χαχαχαχα! Δε λέω ότι είσαι κωλόγερος, απλώς σ` αυτές τις χρονολογίες το λεξιλόγιό μου απαρτιζόταν απ` τις λέξεις: μπαμπά, άτα, μαμ! –έως- ηλεκτρική είναι η ενέργεια που μεταφέρεται με το ηλεκτρικό ρεύμα (φυσική στ` δημοτικού). Δεν ήξερα να ξεχωρίζω ταινίες. Έβλεπα θρίλερ απλώς για να «ξεχωρίζω» απ` τα χαζοχαρούμενα κοριτσάκια της ηλικίας μου (το ότι η συλλογή των Barbie μου ισούταν με την τωρινή συλλογή των DVD μου είναι άλλη ιστορία). Εν συνεχεία κατάλαβα ότι διέπραττα ιεροσυλία και ακόμα επανορθώνω...

    Υ.Γ.1: Το άρθρο που υποσχέθηκα θα ανέβει κάποια στιγμή, απλά περιμένω από έναν γνωστό μου συγκεκριμένο υλικό, γι` αυτό & η καθυστέρηση.

    Υ.Γ.2: Η επαφή μου με τα γερμανικά είναι πολύχρονη & έγινε ιδιαιτέρως «στενή» απ` τη στιγμή που ανακάλυψα τα λογοτεχνικά- μουσικά & κιν/κα διαμάντια που κρύβει. Τώρα ακόμα περισσότερο μιας & αποτελεί το αντικείμενο των σπουδών μου. Γι` αυτό θέλω να ζητήσω μια χάρη: Όταν κάποια στιγμή βρεις χρόνο & διάθεση (& θέλεις φυσικά), κάνε σε παρακαλώ αφιέρωμα σε 2 (ή μία από τις 2) ταινίες που αγαπώ ιδιαίτερα. Η μία είναι το “Nekromantik”, του Jörg Buttgereit (μ` άρεσε ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει το θέμα της νεκροφιλίας) & το “Nosferatu, eine Symphonie des Grauens”, του Friedrich Wilhelm Murnau (γερμανικός εξπρεσιονισμός στα καλύτερά του). Την πρώτη τη θεωρώ πολύ παρεξηγημένη ταινία & πολύ παραγκωνισμένη (κυρίως στην Ελλάδα).

    Υ.Γ.3: Εννοείται ότι τον Δεκέμβριο σε περιμένει βραβείο στο ιστολόγιό μου.

    ReplyDelete
  14. Xmmm Νεκρομάντικ 1 & 2 Σούπερ. Είχα διαβάσει κάτι σχετικό που είχες γράψει. Τα έχω δει και τα δύο όπως και το Nosferatu, αλλά δεν ξέρω ποιο πολύ μου αρέσει π.χ ο Fritz Lang, παρά ο Murnau. Δεν ξέρω γιατί ίσως δεν του έχω δώσει τη δέουσα προσοχή. Θα το ξαναδώ όμως. Πάντως μου έδωσες καλή ιδέα για το Νεκρομάντικ ίσως το βάλω double feature post με το Serbian Film.

    Υ.Γ1 Με το πάσο σου...ξέρεις πως από τον Ιούνιο γράφω war in vietnam movies? Πιάσε το αυγό και κούρεψτο...Μιλάμε για χάος δεν ξέρω και γω πόσες λέξεις έχει φτάσει και ακόμα δεν μου αρέσει και δεν το ποστάρω (είμαι ευαίσθητος ειδικά για αυτό το ποστ) Αμα βιάζεσαι δεν λέει ξέρω τι σου λέω.

    Y.Γ2:Βραβείο? Ποιο βραβείο? τι έκανα πάλι? What is the catch? Εγώ να ξέρεις απόδραση ξανά από N.Y, L.A δεν ξανακάνω!

    ReplyDelete