JUDAS PRIEST Live Review 5/7/11 Φάληρο: Δεν υπάρχουν λόγια...(update)

"Ήρθαν, έπαιξαν, μας γάμησαν και έφυγαν...Τόσο απλά. Ο Rob Halford ήταν βγαλμένος από άλλη εποχή χθες το βράδι (5.7.11) στο Φάληρο"

Άλλωστε τα είχαν πει...

"Rising from darkness where Hell hath no mercy and the screams for vengeance echo on forever. Only those who keep the faith shall escape the wrath of the Metallian... Master of all metal." (back cover/Defenders Of The Faith 1984)

"From an unknown land and through distant skies came a winged warrior. Nothing remained sacred, no one was safe from the Hellion as it uttered its battle cry...Screaming for Vengeance." (back cover/Screaming For Vengeance 1982). 




Από την στιγμή που ήμουν πιτσιρικάς και ο κολλητός "Νεκροθαύτης" μου έβαλε να ακούσω το Exciter και όλο το υπόλοιπο ΕΠΟΣ που ακούει στο όνομα Stained Class (1978), αυτό ήταν οι Judas Priest ή άλλιώς Metal Gods έγιναν η αγαπημένη μου μπάντα. Για το ποιοι είναι οι Priest και τι έχουν προσφέρει επί 40 έτη είναι περιττό να γράψω, γιατί δεν φτάνουν ούτε 10.000 blogs. Για αυτό που θα γράψω όμως είναι για την χθεσινή τους εμφάνιση στο Φάληρο η οποία ήταν η 3η φορά που είχα την ευκαιρία να τους παρακολουθήσω (κλασσικά στο κάγκελο κάτω από τον Tipton). Άλλωστε δεν έχω κρύψει ποτέ πως είμαι "ναρκομανής" με τους Judas Priest και την φωνή του ΘΕΟΥ Rob Halford έχοντας στη κατοχή μου βινύλια, bootlegs ήχου και video και ότι άλλο μπορεί να πέσει στα χέρια μου.


Η χθεσινή μεγαλειώδης εμφάνιση των Ιερέων του Ιούδα στην Epitaph Tour ήταν πραγματικός οδοστροτήρας...Από το άνοιγμα με Battle Hymn και Rapid Fire ως το κλείσιμο με το Living After Midnight. 2 ώρες γεμάτες από πραγματικό HEAVY METAL με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία του συγκροτήματος...Πραγματική εμπειρία ζωής και ακόμα δεν έχω συνέλθει και είναι 4.00 το πρωί, Rocking to the dawn δηλαδή κανονικά και με το νόμο.  Επειδή ροκάρω ως την αυγή είπα να ρίξω και το review, όπως το είδα εγώ με σύγκριση όλες τις φορές που έχω δει την μπάντα αλλά και τον Halford σόλο. Μιας και αισθάνομαι δικαιωμένος από την απόδοση των Priest και ιδιαίτερως του "Metal God" ο οποίος έχει κερδίσει εδώ και 40 χρόνια τον τίτλο του καθαρότατα με την αξεπέραστη χροιά και τις ικανότητες των φωνητικών του χορδών.

Η απόδοση της μπάντας χτύπησε limit up χθες στο Φάληρο, από το rythm section των Hill και Travis ως και τις twin axe attack των Timpton και του νεοφερμένου (λόγω αποχώρησης για άγνωστους λόγους του K.K Downing) Ritchie Faulkner. Εντάξει πάνω κάτω αυτό το περιμέναμε ακόμα και χωρίς τον μέγιστο Keneth. Αυτό όμως που μας πήρε τα σκαλπ, ήταν η αύτου μεγαλειώτης ο Metal God, Rob Halford. Ο "καράφλας" είναι όντως Devil's Child και το έδειξε χθες καθώς οι trademark "ψιλές" του γάμησαν κυριολεκτικά το σύμπαν και ανάγκασαν πολύ μα πολύ κόσμο να ψάχνει τρύπα να κρυφτεί. Οι "ειδήμονες" των "ροκαριστών και καλά site κτλ" που κάθονται μετά από συναυλίες και αναλύουν τις υπόκωφες συχνότητες του μπάσου όταν φυσάει ούριος άνεμος κ.λ.μ (σ.σ και λοιπές μαλακίες), ήταν οι πρώτοι που μπήκαν στη τρύπα ή καλύτερα να πω πως την έσκαψαν κιολας.

Πραγματικά στα αρχίδια μου τι θα πουν ορισμένοι "ειδήμονες" της πούτσας εκεί που αρθογραφούν. Τα παντελόνια τους ήταν κατεβασμένα χθες από τον Rob και...τους γλέντησε με τεράστια άνεση. Τι Victim Of Changes, τι Painkiller, τι Blood Red Skies, τι Diamonds and Rust, τι Beyond The Realms Of Death, τι, τι, τι...να πρωτοπείς. Όποτε ο "καράφλας" ανέβαζε στροφές στις φωνητικές του χορδές (και το έκανε συχνά χθες) όσοι ήμασταν μαζεμένοι κάτω από την σκηνή δεν σταματούσαμε να "τελειώνουμε"...Τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να γαμιώμαστε...Ας κάτσει ο κάθε "rocking" ο κάθε "αρχιδοκινγκ" και ο κάθε "ειδήμονας" που μας πρήζει τα σηκώτια εδώ και κάτι χρόνια με μπάντες της πλάκας που κανείς δεν θυμάται έπειτα από 3-4 χρόνια, ή μπάντες που έχουν μέλος με ιδιότητα "ξεσηκωτής κοινού", να γράψει ότι θέλει. Πραγματικά στα αρχίδια μου και όσων βρέθηκαμε εκεί. Αυτάκια έχουμε κύριοι και ματάκια επίσης και ξέρουμε και κρίνουμε αυτά που ακούσαμε και είδαμε.

Επιστρέφοντας στην απόδοση του Metal God himself Rob Halford, ο "καράφλας" κατά την άποψη μου έκανε την καλύτερη του εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους με τους Priest (άσχετα αν ήταν εξαιρετικός το 2004 και το 2008) μιας και ανέβηκε τόσο ψηλά και με τέτοια δύναμη που μόνο με το 2004 μπορεί να συγκριθεί, αν και πάλι πιστεύω πως 7 χρόνια μετά ήταν 2 κλάσεις ανώτερος κάτι που φάνηκε στο δύσκολο, από την στιγμή που πρωτοπαίχτηκε live στην περιοδεία του 1990, "Painkiller". (σ.σ αναφέρω το Painkiller γιατί κάποιοι δεν ξεμυτίζουν πέρα από τον συγκεκριμένο δίσκο)

Άντε τώρα τα "χθεσινα παιδάκια που γράφουν το album Τurbo ως Turbo Lover!!!" να κατάλαβαν τι έγινε χθες στο Φάληρο...Και όπως λέει και ο Κωστάκης o Ροζ Γάτος ο Λαμιώτης ¨Αιντεε Μουνιά. Heavy Metal Or No Metal At' All

Όσο για τα άλλα...Victim Of Changes κύριοι και αυτό τα λέει όλα καθώς παίχθηκε νωρίς και έδειξε πως ο "καράφλας" ήταν σε τεράστια φόρμα χθες το βράδι. Και όταν σου τα "δείχνει" τα καλαμπαλίκια του ο Μetal God με το Victim μπορείς να καταλάβεις τι θα ακολουθήσει...Μάλιστα δεν είναι τυχαίο που ο Halford θύμισε σε πολλούς το ιστορικό live στο Ροδον με την σόλο του μπάντα για την προώθηση του Ressurection. Και όλα αυτά τα παραπάνω για άνθρωπο που βρίσκεται στα 59 του χρόνια με 40 χρόνια καριέρας, τεράστιες περιοδείες, καταπόνηση και άλλους τέτοιους ευκόλως εννούμενους παράγοντες.

Εν κατακλείδι παρά την απουσία του Downing, οι Priest έκαναν την καλύτερη εμφάνιση τους από τις 3 φορές που είχα το προνόμιο να τους δώ. Epitaph Τour σου λέει μετά...Μας έκαναν την κηδεία κυριολεκτικά...Όνομα και πράγμα λέμε.   A! Kαι κάτι τελευταίο...περί της περιοδείας. Δεν είναι η τελευταία και δεν σημαίνει πως θα σταματήσουν τα live. Οι τεράστιες περιοδείες του στυλ 6-7-8-9 μήνες στο δρόμο θα σταματήσουν...

Βγαλμένος από άλλη εποχή λοιπόν ο Rob, ο οποίος άλλωστε δεν έχει υποχρέωση να αποδείξει τι "φωνή" είναι σε κανέναν. Χθες όμως για όσους τρώνε το παραμύθι ναι ήταν απόδειξη. Άλλα όχι για αυτόν. Για αυτόν ήταν Walk In The Park...που λένε και οι συμπατριώτες του Άγγλοι.

Στο τέλος θα δείτε και το setlist...

Υ.Γ Ποιο πριν είχαν προηγηθεί οι δικοί μας Firewind οι Opeth και οι Whitesnake. Οι Firewind αν και δεν έχω και τεράστια εξικοίωση μαζί τους, ήταν σούπερ. Οι Opeth δεν κολλούσαν καθόλου με το χθεσινό billing, αλλά εντάξει δεν τρέχει και τίποτα. Όσοι τους γουστάρουν καλά θα πέρασαν και μαγκιά τους. Οι Whitesnake ήταν σε μεγάλα κέφια και η "γριετζο" David Coverdalle (ετών 59 και τούτος) παρακαλώ έδωσε ρέστα κλείνοντας και αυτός με την σειρά του ορισμένα στόματακια, όπως έκανε από τις 22.20 και μετά ο Rob "Μetal God" Ηalford.

Υ.Γνο2: Μακάρι να εμφανιστεί κανένα bootleg με κονσολάτο ήχο από τα χθεσινά γιατί δεν πρέπει να λείπει από συλλογή παρόμοιων κυκλοφοριών. Τα Youtube και οι υπόλοιπες παπαριές δεν μετράνε. Ότι κάμερα και να έχει ο άλλος...ο ήχος δεν. Τα έχει πει και ο Biff (Saxon) στη συναυλία στο Fuzz φέτος "Δηλαδή εσείς που τραβάτε τα βίντεο θα τα βάλετε στο youtube επειδή παίζουμε γαμάτα σήμερα και μετά στο ίντερνετ θα ακούγομαι χάλια?"

Υ.Γ νο3 Kωστάκη "Ροζ Γάτε", Γιαννάκη "Βlackie"...Όπως το πάμε μετά το τέλος...Εμπειρία ζωής. Εσείς ρε τυχεροί είχατε και την χαρά του πρωτάρη σε live των Priest...Εμπειρία ζωής όμως...One Shot At Glory...

Υ.Γ νο4: Μιλώντας για την χαρά του πρωτάρη ...Α ρε κλάμα χαράς το 2004 όταν ξεκίνησε η συναυλία και ακούστηκε το τρισμέγιστο riff του Hellion/Electric Eye...Δεν θα το ξεχάσω ποτέ καθώς μέχρι και μερικούς μήνες πριν κανείς δεν περίμενε την επιστροφή του Metal God και το Reunion. ΕΠΟΣ εκείνη η εμφάνιση. Πραγματικό ΕΠΟΣ. Το 2008 υποτίθεται πως ήμουν πιο ψύχραιμος...Άλλα οι Priest έβγαλαν με το καλημέρα σχεδόν τον άσο από το μανίκι που ακούει στο όνομα "Eat Me Alive" και μετά τέρμα η ψυχραιμία. Όσο για χθες...Δεν υπάρχουν λόγια και δεν περιγράφεται με τίποτα το πως ένιωσα για μία ακόμη φορά βλέποντας τους Metal Gods να μας κολλάνε στον τοίχο. Από ψυχραιμία? Μηδέν...Πλήρης υποταγή στους ΘΕΟΥΣ από το πρώτο nanosecond ως το τελευταίο. SLAVES TO METAL. METAL IS OUR RELIGION AND JUDAS IS OUR PRIEST.

SETLIST ή άλλιως πως μας έπιασαν από το λαιμό από την αρχή ως το τέλος...Mέχρι και Never Satisfied από Rocka Rolla! Πανικός...Από όλα έχουμε λέμε...

Intro

Rapid Fire
Metal Gods
Heading Out to the Highway
Judas Rising
Starbreaker
Victim of Changes
Never Satisfied
Diamonds and Rust
Prophecy
Night Crawler
Turbo Lover
Beyond the Realms of Death
The Sentinel
Blood Red Skies
The Green Manalishi
Breaking the Law
Painkiller

Encore:

The Hellion/Electric Eye
Hell Bent for Leather
You’ve Got Another Thing Comin’
Living After Midnight

Και μου το χες πει σε εκείνη την συνέντευξη που μου έκανες την τιμή να παραχωρήσεις...