Review Special: Ηobo With A Shotgun

 

"Delivering Justice One Shell At A Time"

Οι δρόμοι είναι το σπίτι του και αποφάσισε να το καθαρίσει ©

"This is fucking Grindhouse baby...©"
 

"Το Hobo With A Shotgun είναι το απόλυτο coctail ναρκωτικών... ©"

" Πραγματικά τόσο πλούσια ταινία σε over the fucking top χαρακτήρες δεν έχω ξαναδεί και το εννοώ©"





Χώθηκα στο κόσμο των grindhouse παραγωγών από σπόντα. Έχει κάποια χρόνια από τότε...Θυμάμαι πως ξεκίνησα με blaxploitation και exploitation ταινίες και φυσικά μετά ήρθαν και τα sexploitation (Α! ρε Reform School Girls, Sadomania κ.α και τα μυαλά στα κάγκελα) και ότι άλλο "περίεργο" μπορεί να φανταστεί κανείς. Μέχρι και το Βlack Ghestappo έχω δει, το οποίο έχει να κάνει με κάτι τύπους black power και έτσι, που την βλέπουν άρια φυλή και φοράνε στολές SS και τα βάζουν με τον καταπιεστή honky (εκπρόσωπος της λευκής φυλής). Oπότε πιστεύω πως έχω κάθε δικαίωμα να θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά μυημένο σε τέτοιου είδους παραγωγές γνωρίζοντας τι θέλουν να προσφέρουν στο κοινό τους και τι στόχο ακριβώς έχουν, χωρίς να μπαίνω στα μαλακισμένα τριπάκια που μπαίνουν διάφοροι άλλοι που ανακάλυψαν τι εστί grindhouse παραγωγή, οver the top σενάριο, over the top πρωταγωνιστές κτλ. όταν έτσι τους είπαν δύο-τρία τάχα μου εναλλακτικά περιοδικά και ατομάκια του γλυκού νερού, που αν τους έλεγες π.χ το 1997 να κάτσουν να δουν το Coffy ή το SS Εxperiment Camp, σε κοιτούσαν σαν μαλάκες...μη μπορώντας να κατανοήσουν. Βέβαια τώρα όλοι το παίζουν ψαχμεντέν, παραμένοντας ωστόσο πεποισμένοι πως τα b-movies τα ανακάλυψε αυτός ο Ταραντίνος και πριν δεν υπήρχε τίποτα σε ολάκερη την ιστορία του κινηματογράφου. Ξεκαθαρίζω πως δεν έχω κάτι με τον συγκεκριμένο άνθρωπο, απλά δεν αντέχω την ημιμάθεια και το γεγονός πως στην κοσμάρα που ζούνε αυτοί οι τύποι πιστεύουν πως ο Ταραντίνος προήλθε από παρθενογέννεση. Τύφλα να χει και η Mary...Αnyway ο Ταραντίνος δεν ανακάλυψε τον τροχό...  Το ξέρω ότι πλατιάζω, αλλά γουστάρω να βρίσκω τη παραμικρή αφορμή για να γράψω πράγματα που με ενοχλούν. Άλλωστε δεν κρύβω πως κάνω και ψυχοθεραπεία μέσω του blog γιατί η μαλακία και  η ημιμάθεια,  είναι ανίκητες και εγώ κρατάω μόνο ένα ραβδάκι για να παλέψω εναντίον τους.

Ας μπούμε στο ψητό επιτέλους!

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχουμε αρκετά δείγματα τέτοιου είδους cinema το οποίο κερδίζει συνεχώς fan καθώς έχει βάλει για τα καλά την διασκέδαση ξανά στην αίθουσα ή στο σπίτι, αφήνοντας έξω τις αυνανοαναλύσεις για το μυστήριο της ζωής. Φέτος είχαμε την ευκαιρία να πάρουμε μια τεράστια τζούρα από το Μachete του Robert Rodriguez και προσωπικά εγώ είμαι ακόμα φτιαγμένος από την συγκεκριμένη ταινία η οποία όπως έχω πει κατ' επανάληψη είναι ναρκωτικό που δεν παίρνει μεθαδόνη. Είδα λοιπόν κάπου στο ίντερνετ το Hobo With A Shotgun. Όχι την ταινία, αλλά το ψεύτικο τρέιλερ που είχε προβλήθει μαζί μετα Planet Terror και Death Proof στον Καναδά. Όπως και το Machete(ΕΠΟΣ) λοιπόν που ήταν προιόν ενός fake trailer, το Hobo With A Shotgun πήρε σάρκα και οστά. Δεν το περίμενα να γίνει ταινία και ομολογώ ξανά πως περίμενα να δω μια πατάτα και μισή. Άρχισα να τη ψιλλιάζομαι πως τελικά δεν θα είναι έτσι όταν έμαθα πως η μικρού μήκους ταινία Treevenge ήταν από τους ίδιους που υπέγραφαν το Hobo.

Βρήκα λοιπόν τη κόπια, μέσω ενός γνωστού  και ήρθε η ώρα να το δώ. Το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό. Πραγματικά η ταινία είναι ΕΠΟΣ με όλη τη σημασία της λέξης. Είναι το ιδανικό συμπλήρωμα για το Machete και μεταξύ μας αν είχε προηγηθεί σε κυκλοφορία το Hobo With A Shotgun θα μου είχε χαλάσει πλήρως την εικόνα για το αριστούργημα του Robert Rodriguez. 

Η ταινία του Jason Eisener (σκηνοθέτης-σενάριο μαζί με John Davies) είναι ένα εκρηκτικό 80's πανηγύρι. Πραγματικά η βία στο το Ηοbo With A Shotgun είναι εκωφαντική τόσο πολύ, που όταν το βλέπεις έχεις μείνει τόσο "παγωτό" που δεν επικοινωνείς με το περιβάλλον δίπλα σου και σε νοιάζει μόνο το επόμενο βήμα του άστεγου ήρωα μας, τον οποίο ενσαρκώνει ο βετεράνος και τεράστια μορφή τον 80's Rutger Hauer.



Τo Hobo With A Shotgun δεν παίζει με ασφάλεια...

Παίζει χωρίς κανόνες, No Holds Barred. Η ιστορία μας αφορά έναν άστεγο...(η βασική έννοια της λέξης hobo) o oποίος φτάνει στην Scum Town που πριν ήταν Hope Town...Η εγκληματικότητα σε αυτή τη πόλη κυριολεκτικά κάνει το Gotham City ιδανικό παράδεισο για να μεγαλώνεις παιδιά και το κέντρο της Αθήνας βόλτα στο πάρκο...Εκεί ο ήρωας μας λοιπόν βλέπει από πρώτο χέρι τι γίνεται στους δρόμους καθώς είναι μάρτυρας μιας αιματηρής, κυριολεκτικά αιματηρής, εκτέλεσης ενός φουκαρά από τον αρχι-γαμάω-μαφιόζο της πόλης Drake και τους δύο παρανοικούς γιους του. Με τα πολλά λοιπόν ο άστεγος ήρωας μας έρχεται αντιμέτωπος με έναν από τους δύο γιους του Drake, παθαίνει κάτι πολύ άσχημο με την βοήθεια της Αστυνομίας που τα παίρνει από τη συμμορία, του στρίβει και αποφασίζει να καθαρίσει τους δρόμους από τα σκουπίδια. Αμέσως η δράση του γίνεται το κυρίως θέμα συζήτησης στη πόλη και η συμμορία του Drake αποφασίζει πως πρέπει να τον ξεκάνει με πολλούς και διάφορους τρόπους. Όμως ο Ηοbo είναι αποφασισμένος και τίποτα δεν τον σταματά...και όταν λέμε τίποτα εννοούμε τίποτα. 


Συνεχίζοντας αυτό το review

δεν θα μπορούσα να μην σταθώ στο πόσο over the top και pedal to the metal είναι η ταινία. Χωρίς να αποκαλύψω άλλα για την υπόθεση σας δίνω μια μικρή γεύση για το τι θα περιμένετε. Βία...Πολύ Βία...Αίμα πολύ αίμα...Ατάκες...Γέλιο...Bad-assery...και ότι πιο σχιζοφρενικό χαρακτήρα μπορείτε να φανταστείτε...Τα δύο αδέρφια Slick και Ivan, τον αρχί-γαμάω Drake, τους εκπληκτικούς τρόπους που εφευρίσκουν για να σκοτώνουν ανθρώπους (μπότακι πατινάζ, ρόπαλο με ξυράφια, αποκεφαλισμός από θηλειά συρματοπλέγματος, φλογοβόλο μετά μουσικής υπόκρουσης Disco Inferno κ.α)...Την καταπληκτική παρουσία των αρχι-δολοφόνων The Plague που κλέβουν τη παράσταση στο τελευταίο κομμάτι της ταινίας, τον παιδεραστή Άγιο-Βασίλη...Πραγματικά τόσο πλούσια ταινία σε over the fucking top χαρακτήρες δεν έχω ξαναδεί και το εννοώ.

Για να καταλάβετε για τι έπος μιλάμε το body count της ταινίας είναι 50 άτομα συν-πλην και αναμεταξύ τους έχουμε....

Α) Έναν παιδεραστή Άγιο Βασίλη
Β) Ένα λεωφορείο γεμάτο παιδιά
Γ) Μία μάνα και ένα μωρό
Δ) Έναν τύπο που κάνει την ανθρώπινη πινιάτα
Ε) Έναν φουκαρά που βλέπει το κεφάλι του να γίνεται πίτσα ανάμεσα από δύο αμαξάκια των λουνα πάρκ
Ζ) Έναν βρώμικο μπάτσο που εξ' επαφής ο ήρωας μας του αδειάζει το  Shotgun...

Φυσικά αν καθόμουν να μετρήσω τα λίτρα αίματος δεν θα τελείωνα ποτέ, όπως και αν καθόμουν να μετρήσω τους τραυματισμούς...


Εν κατακλείδι λοιπόν, πρέπει να βρείτε οπωσδήποτε την ταινία για να διαπιστώσετε με τα ίδια σας τα μάτια και τις αισθήσεις σας πως το Ηοbo With A Shotgun είναι μια ταινία που θα μείνει για πάντα στην ιστορία ως ένα από τα "διαμάντια" της απόλυτης και χωρίς όρια κινηματογραφικής ευχαρίστησης. Το μόνο που έχω να πω είναι πως αν συνεχίσει έτσι ο Jason Eisener όπως και ο συνεργάτης του στο σενάριο John Davies, σε λίγα χρόνια σίγουρα ο αξιοσέβαστος κατά τα άλλα Ταραντίνος θα είναι μια μακρινή ανάμνηση, ενώ ο Robert Rodriguez θα τρώει το καπέλο του από το κακό του...Το Hobo With A Shotgun είναι το απόλυτο hommage στο Grindhouse. Απλά σκεφτείτε το Machete on Drugs. Και συγκεκριμένα τόσο χωμένο στα ναρκωτικά που όσα έχει καταναλώσει ο Ozzy Osbourne στη ζωή του...θυμίζουν μια καρτέλα depon...


Fun Fact: Η ταινία προέρχεται από ένα fake trailer από το Grindhouse project με Plannet Terror και Death Proof, όπως άλλωστε και το καταπληκτικό Machete το οποίο κυριολεκτικά θέρισε, όντας η καλύτερη ταινία του 2010.


Music Fact: Για αυτό το post...Η επιλογή μου είναι Manowar. All Hail!

Υ.Γ. To ξέρω πως παραβαίνω τον κανόνα μιας και θα ασχοληθώ με κάτι μη σχετικό με το blog, αλλά δεν μπορώ να κρατηθώ. Ας τρέξουν τώρα όσοι φάγανε το σώτο από τους "Μεσσίες" και τους "Σωτήρες" να τους ζητήσουν τα ρέστα για το οικονομικό χάος που άφησαν πίσω τους. Αλλά μην προσπαθήσουν να βγουν και από πάνω. Πάει πολύ. Ας βάλουν μια ταμπέλα "ΕΙΜΑΙ ΜΑΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΟΪΔΟ" και ας μην ζητάνε και τα ρέστα. Το Other People's Money (Με τα λεφτά των άλλων) με τον Danny De Vito δυστυχώς εφαρμόστηκε κατά γράμμα. Να πάτε να γαμηθείτε. Τα κάνατε σκατά, επιβάλατε την χειρότερη μορφή φασισμού και τολμάτε να ζητάτε και τα ρέστα? Να πάτε να γαμηθείτε λοιπόν γιατί οι "χρησιμοι ηλιθίοι" θα είναι εκτός από πάντα χρήσιμοι, θα είναι και πάντα ηλίθιοι. Ας προσέχατε.

Α)Και Τώρα Τι?
Β) Τραβάτε να ζητήσετε τώρα τα σπασμένα από τους μουτσους των καραβιών του μεγαλείου και της εκτόξευσης. Αυτοί και εσείς που στο όνομα τους γαμήσατε τα πάντα επειδή έτσι σας κούρδισαν όσοι είχαν προσωπικά οφέλη, μην ζητάτε και τα ρέστα από πάνω από τους πραγματικούς και άξιους.

Όποιος κατάλαβε το θέμα που αναφέρω, κατάλαβε. Όποιος όχι λυπάμαι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ο κόσμος μίλησε και πήρε αυτό που ζήτησε. Κιτσαριό, καραγκιοζιλίκι, συμμετοχή σε σκάνδαλα για μια χρονιά στον ήλιο. Καληνύχτα σας.