Posts
Μόλις έφαγα φλας διαβάζοντας ένα "αφιέρωμα" στις ποιο απαγορευμένες ταινίες από τις επιτροπές λογοκρισίας ανά τον κόσμο εξεπλάγην που το "αφιέρωμα" δεν ξεκινούσε από την συγκεκριμένη ταινία, η οποία μάλιστα είναι δημιουργία του γνωστού μας Νίκου Μαστοράκη.
Ο "Μαστ" είναι ο μοναδικός Έλληνας που είχε αρχίδια να πάει στο Hollywood να ιδρύσει τη δική του εταιρεία και να βγάλει ταινίες και αυτό τα λέει όλα και δεν χρειάζεται κάτι άλλο.
Ότι και να λένε ορισμένοι για τον Νίκο, εγώ του βγάζω το καπέλο γιατί κυνήγησε το όνειρο του χωρίς να κάνει συμβιβασμούς και χωρίς ποτέ να το παίξει δημιουργός ταινιών για "σινεφίλ" μπαμπουίνους σαν κάποιους άλλους που έχουν μονοπωλήσει επί σειρά ετών το κέντρο Ελληνικού Κινηματογράφου τσεπώνοντας λεφτά για να κάνουν την "αρτιστικ" παπαριά τους. Μάλιστα επειδή είναι τόσο "αρτιστικ" οι παπαριές που κάνουν με τα δικά μου και δικά σου λεφτά, δεν βγαίνουν ποτέ στον ανταγωνισμό των εισιτηρίων και τον εσόδων, αλλά προβάλονται τσάμπα σε άλλους "αρτιστικ σινεφιλ" μπαμπουίνους σε λέσχες στο εξωτερικό. Έτσι είναι ακριβώς και κάπως έτσι πληρώνω εγώ και εσύ τη μαλακία που έχει στο κεφάλι του το κάθε ψώνιο που νομίζει πως μέσα από ένα πλάνο θα απαντήσει στα μυστήρια της ζωής. Ο Νίκος λοιπόν πήγε έξω έπαιξε με κανόνες ελεύθερης αγοράς έκανε μια δεκαριά ταινίες ανέδειξε τον Hans Zimmer (ναι αυτός που ντύνει μουσικά υπερπαραγωγές πλέον) και μπορεί να έχει το κούτελο του καθαρό όσο αφορά την κινηματογραφική του σταδιοδρομία.
Anyway...Aφού έκανα την απαραίτητη εκκίνηση βάζοντας ορισμένα πράγματα στην σωστή τους διάσταση, σας παρουσιάζω αγαπητοί Bad Ass Motherfuckin' Maniacs το ISLAND OF DEATΗ.
To Story: To Island Of Death a.k.a Τα Παιδιά του Διαβόλου, αφορά ένα τυπικό ζευγάρι Βρετανών, του Christopher (Bob Belling) και της Celia (Jane Ryall) και τις διακοπές του στη Μύκονο. Όμως το ζευγάρι αυτό δεν είναι το τυπικό ζευγάρι που έχουμε την εντύπωση πως είναι, καθώς γίνεται σαφές πως και από τους δύο τους έχουν λασκάρει αρκετές βίδες (τόσες ώστε να μπορείς να συναρμολογήσεις όλο το κατάλογο του ΙΚΕΑ). To ζευγάρι λοιπόν δεν είναι όπως φαίνεται και βάζει σκοπό να καθαρίσει την Μύκονο από κάθε τι που θεωρεί ανώμαλο. (Αλήθεια υπάρχει πιο ταιριαστό μέρος για σφαγές από το καλοκαιρινό resort του "αδελφάτου των ιπποτών", της βίζιτας και της βλαχομπαστουνογκλαμουριάς?)
Το ζευγάρι μας λοιπόν, ξεκινά την σταυροφορία του παγιδεύοντας, βασανίζοντας και σκοτώνοντας τους ντόπιους που βάζει στο στόχαστρο (τους ξέφυγε ο Γαλάτης) με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να ανακαλυφθεί η δράση τους από τον δαιμόνιο ντεντέκτιβ (Νίκος Μαστοράκης στο ρόλο) και την αστυνομία και να ξεκινήσει ανθρωποκυνηγητό. Κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει το downfall του ζευγαριού. (Όχημα του Downfall αυτού και ο Νίκος Τσαχειρίδης αυτή η μεγάλη μορφή σε ρόλο...έκπληξη).
Εν κατακλείδι: Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να πω και άλλα για το πόσα καλούδια περιέχει η συγκεκριμένη ταινία και το πως οι έννοιες σεξ και βία δένουν αρμονικά αναμεταξύ τους. Η ταινία είναι ο ορισμός του exploitation και βάλε είδους. Βασικά να διορθώσω...το Ιsland Of Death είναι η πιο "αρχιδάτη" ταινία που έχω δει ποτέ. Μπορεί να μην έχει μπάτζετ, μπορεί το ένα μπορεί το άλλο, αλλά το αρρωστημένο δημιουργημα του Νίκου Μαστοράκη έχει περάσει για πάντα στο πάνθεον της ιστορίας και δικαίως θα μιλάνε για πάντα για αυτή την ταινία σε "hush-hush" τόνους όλοι οι gore-hounds εκεί έξω.
Τέλος όσο και να χτυπούν τον κώλο τους κάτω κάποιοι, ο Νίκος Μαστοράκης έχει κάνει μια ταινία πολλά χρόνια μπροστά από την εποχή της και βάζει τα γυαλιά σε πολλούς.
Fun Fact: Μόλις πρόσφατα, μιλάμε για την τρέχουσα χρονιά, στο Ηνωμένο Βασίλειο επιτράπηκε να κυκλοφορήσει χωρίς λογοκρισία η ταινία...Ναι καλά διαβάσατε. Πιο πολλά χρόνια και από το Texas Chainsaw Massacre, έμεινε η ταινία banned στο U.K.
End Credits:
Ξέρω πως είναι συνοπτικό αρκετά το ποστ, αλλά είπαμε φλασιά έφαγα και έκατσα να το γράψω, ενώ δεν νίωθω και πολύ καλά λόγω κρυολογήματος. Τουλάχιστον και αυτό κάτι είναι. Anyway μέχρι την επόμενη φορά, Stay Bad Assed. Aκολουθούν τα τραγούδια τέλους τίτλων...King Diamond/Give Me Your Soul - Lizzy Borden/Tomorrow Never Comes ή με άλλα λόγια πως η σημαία του Heavy παραμένει ψηλά με 30 χρόνια καριέρας στη πλάτη, ακόμα και όταν έχεις "χαθεί" από τη πρώτη γραμμή.
It aint over until i say it's over...PLAY IT LOUD MUTHA!!! KYΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ PLAY IT LOUD MUTHA! KROKUS/EASY ROCKER LIVE/HEADHUNTER LIVE...
Καταρχάς πρέπει να κάνεις ένα αφιέρωμα στις ταινίες του Μαστοράκη.Τη συγκεκριμένη δεν την έχω δει(ειναι φυσικά στα υπόψιν) αλλά εκτιμώ την δουλεία του έχοντας δει το zero boys,το nightmare at noon και το blood tide στο οποίο έχει συμμετοχή στο σενάριο(το είχα πετύχει καλοκαιριάτικα στο bluesky).
ReplyDeleteTo σκεφτηκα όταν το έγραφα, να κάνω αφιέρωμα για τον "Μαστ" αλλά ξέρεις ποιο είναι το πρόβλημα? Πως όταν προαναγγέλω κάποιο αφιέρωμα 8 στις 10 δεν το τελειώνω ποτέ. Εδώ παλεύω κάτι μήνες να φτιάξω όπως θέλω το war in vietnam movies και είναι τόσο πολύ το υλικό που δεν μπορώ να το φτιάξω όπως θα ήθελα και ακόμα τρέχω. Όσο για το Zero Boys και τα άλλα δύο, τα έχω δει και ειδικά για τα δύο πρώτα έχω πολύ καλή εμπειρία. Θυμάμαι που τα έδειχνε ο ΑΝΤ-1 και το Star όταν είχε πρωτοεμφανιστεί.
ReplyDeletefun fact 2:παιζει και ο "θεος" (φυλακες ανηλικων) και δινει ρεσιταλ υποκριτικης
ReplyDeleteΣωστό έπρεπε να το τονίσω και σαν ξεχωριστώ fun fact. Το έβαλα δυστυχώς μόνο στο κείμενο "(Όχημα του Downfall αυτού και ο Νίκος Τσαχειρίδης αυτή η μεγάλη μορφή σε ρόλο...έκπληξη)"
ReplyDeleteΘεός και μυαλά στα μπλέντερ! Κόντρα με Μουστάκα με μηχανές στο Καμικάζι Τσαντάκιας. Όλα τα λεφτά!
Κατ` αρχάς θέλω να σε συγχαρώ, καθώς χαίρομαι ιδιαίτερα που υπάρχουν ελληνικά ιστολόγια με παρόμοιο περιεχόμενο.
ReplyDeleteΕίχα διαβάσει & εγώ ένα τέτοιο άρθρο πριν μερικούς μήνες στο περιοδικό «Σινεμά» & είχα κατενθουσιαστεί αφενός με το περιεχόμενο του άρθρου & αφετέρου με το ότι ΝΑΙ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ, ΥΠΑΡΧΟΥΝ & ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ B-MOVIES! Μου έδωσες έμπνευση να ανεβάσω & εγώ ένα άρθρο σχετικά με το ελληνικό σινεμά & τα ταμπού του- αν δεν έχεις φυσικά κάποιο πρόβλημα.
Να ευχηθώ καλή συνέχεια & keep going!
Σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Αν και δεν ασχολούμαι συχνά με ταινίες εγχώριας παραγωγής αλλά με το μαγευτικό Ηollywood, ένιωσα πως πρέπει να κάνω μια αναφορά στη συγκεκριμένη ταινία και να βρω παράλληλα και την αφορμή να κάνω τον πρόλογο που έκανα για τα όσα ευτράπελα και κωμικοτραγικά και άκρως Ελληνικά συμβαίνουν στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου. Τώρα για το περιοδικό Σινεμά, το χω υπόψη μου το άρθρο αλλά περισσότερο πιστεύω ότι ήταν μια αρπαχτή για να δείξουν και καλά ένα διαφορετικό πρόσωπο με δεδομένο πως υπάρχει αρκετό κοινό εκεί έξω που έχει ένα κόλλημα με τον καλτ ελληνικό κινηματογράφο.
ReplyDeleteΣυνέχεια από το προηγούμενο. Αν και σε ορισμένες περιπτωσεις αυτά τα "αφιερώματα" από τέτοια Μέσα καταφέρνουν τελικά να μπάσουν ανθρώπους σε μια νέα διάσταση όπως είναι για παράδειγμα οι άγνωστες παραγωγές του Ελ. Κινηματογράφου.
ReplyDelete